به گزارش مشرق، هشدارهای کنفدراسیون فوتبال آسیا را جدی گرفتیم در این حد که «سندسازی» و «ظاهرسازی» کنیم درست همانند ساختمان فرسوده‌ای که فقط ظاهر زیبایی دارد.
چند سال پیش کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) به کشورهای عضو هشدار داد که برای حضور در لیگ قهرمانان آسیا باید شرایطی را داشته باشند وگرنه از حضور آنها در این مسابقات جلوگیری می‌شود. یکی از مواردی که همواره مدنظر نهادهای بین‌المللی از جمله AFC قرار دارد تراز مالی آنهاست که باید مثبت باشد. با این حال جز این مورد، مواردی دیگری هم بود که اگر انجام نمی‌شد باشگاه‌های ایرانی از حضور در لیگ قهرمانان منع می‌شدند، از جمله بحث ورزشگاه‌ها و ...
با این حال چون ما بیشتر اوقات به هر قیمتی به دنبال نتیجه هستیم و در بسیاری از مواقع برای ما «هدف، وسیله را توجیه می‌کند» شروع کردیم به سندسازی. ظاهر را تزئین کردیم غافل از اینکه باطن را نابود می‌کنیم.
سال گذشته نماینده کنفدراسیون فوتبال آسیا از باشگاه پرسپولیس دیدن کرد و اولین جمله‌اش پس از خروج از باشگاه پرسپولیس این بود: «این باشگاه حرفه‌ای است؟» همین فرد وقتی تراز مالی باشگاه استقلال را هم دید تعجب کرد و ماند که این چه باشگاه حرفه‌ای است که تراز مالی‌اش تا این حد منفی است و اعلام کرد که این دو تیم شرایط حضور در آسیا را ندارند. با این حال همان زمان مسئولان فوتبال ایران گفتند که نگرانی ندارند چرا که چند روز بعد قرار بود نشست AFC برگزار شود و آنجا می‌توان با لابی مشکل را حل کرد.
در حقیقت از همان روز اول نگفتن حقیقت و لاپوشانی در دستور کار قرار گرفت و جایش را به سندسازی دارد، همانطور که امیر عابدینی که سال‌هاست در فوتبال ایران مسئولیت دارد، در این باره گفته است: «در تمام رشته‌های ورزشی دچار مشکلات عدیده هستیم. کنفدراسیون فوتبال آسیا اعلام کرده باید قوانین درآمد فوتبال، طبق قانون تجارت شود یعنی درآمد و هزینه با هم همخوانی داشته باشد با این حال ما برای باشگاه‌هایمان سندسازی می‌کنیم. می‌دانید چرا سندسازی می‌کنیم؟ چون با این کار باشگاه‌های بزرگ را حفظ می‌کنیم وگرنه آنها محروم می‌شوند».
همین حرف را علیرضا رحیمی در سال 91 و زمانی که مدیرعامل سپاهان بود، گفته بود: «در فوتبال ما هیچ باشگاهی نمی‌تواند مدرک حرفه‌ای بگیرد و خودمان بهتر از هر کسی می‌دانیم که ما داریم سند سازی می‌کنیم و هیچ کدام از ورزشگاه‌ها و باشگاه‌های ما استاندارد و حرفه‌ای نیستند. به نظر من اگر ما امسال رتبه هشتم را بگیریم هیچ مشکلی پیش نمی‌آید و باعث می‌شود برای کسب امتیاز مناسب پیشرفت کنیم. اگر بخواهیم با این سند سازی‌ها امتیاز غیر واقعی بگیریم هیچ فایده‌ای برای ما ندارد.»
در واقع در زمان ریاست عزیزالله محمدی و پس از آن مهدی تاج در سازمان لیگ و ریاست علی کفاشیان در فدراسیون فوتبال این مشکلات وجود داشت و همه هم می‌گفتند با رایزنی و لابی مشکلات حل می‌شود.
تا زمانی که نخواهیم با واقعیت کنار بیاییم همین مشکلات را خواهیم داشت، تا زمانی که تصور کنیم می‌توانیم با ظاهرسازی کار را پیش ببریم و تصور کنیم همه جا می‌توان از نفوذ خود استفاده کرد و حق‌الناس (در اینجا پول بازیکنان و مربیان خارجی) را نداد و از واقعیت فرار کرد، وضعیت همین است. تا زمانی که در داخل ایران عزمی جدی برای برخورد با باشگاه‌های بدهکار وجود ندارد وضعیت همین است. تا زمانی که با ریش سفیدی و کدخدامنشی تراز مالی منفی و مشکلات عدیده باشگاه‌ها را نادیده می‌گیریم، وضعیت همین است و تا وقتی نخواهیم برخوردی واقع‌بینانه با مشکلات داشته باشیم، همین شرایط را خواهیم داشت. نتیجه سندسازی و ظاهرسازی دیروز و فرار از واقعیت، مشکلات امروز است.
چند سال پیش کنفدراسیون فوتبال آسیا (AFC) به کشورهای عضو هشدار داد که برای حضور در لیگ قهرمانان آسیا باید شرایطی را داشته باشند وگرنه از حضور آنها در این مسابقات جلوگیری می‌شود. یکی از مواردی که همواره مدنظر نهادهای بین‌المللی از جمله AFC قرار دارد تراز مالی آنهاست که باید مثبت باشد. با این حال جز این مورد، مواردی دیگری هم بود که اگر انجام نمی‌شد باشگاه‌های ایرانی از حضور در لیگ قهرمانان منع می‌شدند، از جمله بحث ورزشگاه‌ها و ...
با این حال چون ما بیشتر اوقات به هر قیمتی به دنبال نتیجه هستیم و در بسیاری از مواقع برای ما «هدف، وسیله را توجیه می‌کند» شروع کردیم به سندسازی. ظاهر را تزئین کردیم غافل از اینکه باطن را نابود می‌کنیم.
سال گذشته نماینده کنفدراسیون فوتبال آسیا از باشگاه پرسپولیس دیدن کرد و اولین جمله‌اش پس از خروج از باشگاه پرسپولیس این بود: «این باشگاه حرفه‌ای است؟» همین فرد وقتی تراز مالی باشگاه استقلال را هم دید تعجب کرد و ماند که این چه باشگاه حرفه‌ای است که تراز مالی‌اش تا این حد منفی است و اعلام کرد که این دو تیم شرایط حضور در آسیا را ندارند. با این حال همان زمان مسئولان فوتبال ایران گفتند که نگرانی ندارند چرا که چند روز بعد قرار بود نشست AFC برگزار شود و آنجا می‌توان با لابی مشکل را حل کرد.
در حقیقت از همان روز اول نگفتن حقیقت و لاپوشانی در دستور کار قرار گرفت و جایش را به سندسازی دارد، همانطور که امیر عابدینی که سال‌هاست در فوتبال ایران مسئولیت دارد، در این باره گفته است: «در تمام رشته‌های ورزشی دچار مشکلات عدیده هستیم. کنفدراسیون فوتبال آسیا اعلام کرده باید قوانین درآمد فوتبال، طبق قانون تجارت شود یعنی درآمد و هزینه با هم همخوانی داشته باشد با این حال ما برای باشگاه‌هایمان سندسازی می‌کنیم. می‌دانید چرا سندسازی می‌کنیم؟ چون با این کار باشگاه‌های بزرگ را حفظ می‌کنیم وگرنه آنها محروم می‌شوند».
همین حرف را علیرضا رحیمی در سال 91 و زمانی که مدیرعامل سپاهان بود، گفته بود: «در فوتبال ما هیچ باشگاهی نمی‌تواند مدرک حرفه‌ای بگیرد و خودمان بهتر از هر کسی می‌دانیم که ما داریم سند سازی می‌کنیم و هیچ کدام از ورزشگاه‌ها و باشگاه‌های ما استاندارد و حرفه‌ای نیستند. به نظر من اگر ما امسال رتبه هشتم را بگیریم هیچ مشکلی پیش نمی‌آید و باعث می‌شود برای کسب امتیاز مناسب پیشرفت کنیم. اگر بخواهیم با این سند سازی‌ها امتیاز غیر واقعی بگیریم هیچ فایده‌ای برای ما ندارد.»
در واقع در زمان ریاست عزیزالله محمدی و پس از آن مهدی تاج در سازمان لیگ و ریاست علی کفاشیان در فدراسیون فوتبال این مشکلات وجود داشت و همه هم می‌گفتند با رایزنی و لابی مشکلات حل می‌شود.
تا زمانی که نخواهیم با واقعیت کنار بیاییم همین مشکلات را خواهیم داشت، تا زمانی که تصور کنیم می‌توانیم با ظاهرسازی کار را پیش ببریم و تصور کنیم همه جا می‌توان از نفوذ خود استفاده کرد و حق‌الناس (در اینجا پول بازیکنان و مربیان خارجی) را نداد و از واقعیت فرار کرد، وضعیت همین است. تا زمانی که در داخل ایران عزمی جدی برای برخورد با باشگاه‌های بدهکار وجود ندارد وضعیت همین است. تا زمانی که با ریش سفیدی و کدخدامنشی تراز مالی منفی و مشکلات عدیده باشگاه‌ها را نادیده می‌گیریم، وضعیت همین است و تا وقتی نخواهیم برخوردی واقع‌بینانه با مشکلات داشته باشیم، همین شرایط را خواهیم داشت. نتیجه سندسازی و ظاهرسازی دیروز و فرار از واقعیت، مشکلات امروز است.
